Zespół
Szkolno-Przedszkolny
w Gładyszowie

Gładyszów cechuje czyste, urozmaicone środowisko naturalne, wspaniałe zabytki architektury sakralnej i ludowej oraz bogata historia, kultura i tradycja. Mieszkańcy zahartowani duchem czasu i warunkami terenowymi są otwarci i pomocni. Magiczna wieś przyciąga osoby chcące uciec przed gwarem miast i schronić się w  ciszy pięknego, nieskażonego krajobrazu zapomnianego Beskidu Niskiego.

Gładyszów ze względu na ciekawe poleżenie geograficzne, bliskość wielu zabytków, głównie drewnianych cerkwi. Cerkiew greckokatolicka  pw. św. Wniebowstąpienia Pańskiego. Zbudowana w 1938 r. w ukraińskim stylu narodowym, na planie krzyża greckiego. Konstrukcja zrębowa, ścianyz grubych, poziomo ułożonych bali, nad okapami oszalowane. Okapy i dachy świątyni pokryte blachą. Dach zwieńczony 5 kopułami. Główna kopuła zakończona metalowym, ażurowym krzyżem prawosławnym wznoszącym się nad półksiężycem. Kopułki boczne zwieńczone krzyżami łacińskimi. Wnętrze świątyni skromne i surowe. Nie ma polichromii. W centralnej części kompletny ikonostas z 2005 r. Dwa rokokowe ołtarze boczne z 2. poł. XVIII w., w jednym z nich ikona Ukrzyżowania (XVIII w.) w drugim Matki Boskiej z Dzieciątkiem (XVIII w.). Prawy sprowadzony do świątyni w latach 80-tych XX w. Ołtarz główny z 1938 r. W cerkwi odprawiane są nabożeństwa obrządku greckokatolickiego od  i rzymskokatolickiego. Obiekt wpisany w  „Szlak Architektury Drewnianej” województwa małopolskiego.

Cerkiew prawosławna pw. Narodzenia św. Jana Chrzciciela. Zbudowana w 1857 r. jako kaplica. W 1914 r. została rozbudowana w związku z przejęciem funkcji cerkwi parafialnej po spaleniu się w tym samym roku właściwej cerkwi. Użytkowana liturgicznie do 1947 r. Następnie służyła jako stajnia. W 1967 r. wyremontowana i ponownie zaadaptowana na cele sakralne. Jednoprzestrzenna, orientowana. Bryła ma wydłużony, prostokątny kształt. Od wschodu zamknięta trójbocznym prezbiterium, od zachodu dobudowany w czasie remontu do połowy przeszklony przedsionek. Ściany, z wyjątkiem zachodniego szczytu oszalowanego pionowymi deskami, obite  gontami. Główną część nawy nakrywa dwuspadowy, trójkątnie zamknięty dach zakończony kopułę zwieńczoną ażurowym krzyżem. Dach pokryty blachą. Wnętrzne świątyni przedziela ikonostas z XX w. pokryty ludową polichromią z dużym przedstawieniem Trójcy Świętej. Obiekt wpisany w  „Szlak Architektury Drewnianej ”.

 Ciekawą przeszłość udokumentowaną wieloma pomnikami przywołującymi wspomnienia dawnych czasów jest miejscem chętnie i często odwiedzanym przez turystów.

Znaleźć tutaj można jak w większości wiosek Beskidu Niskiego wiele  przydrożnych, zapomnianych krzyży i kapliczek. Potwierdzają , że przed Akcji Wisła tereny te były zamieszkane w większości przez Łemków. W górnej części wsi – przysiółek Wirchnia , do dzisiaj zachowało się kilka starych domów łemkowskich – Chyż. Oprócz tradycyjnego przeznaczenia stały się teraz także atrakcją turystyczną.

Do odwiedzenia tej wioski turystów zachęcać może tez dobrze rozwinięta sieć szlaków rowerowych oraz bliskość wyciągów narciarskich. (W Smerekowcu o dł. 650 m, a na zboczach Magury dł. 1300 m.)

Stadnina Koni Huculskich organizuje kursy jeździeckie, wycieczki konne, bryczki  i inne imprezy.

Atrakcją może też być dla niektórych odwiedzenie żeremi bobrów.

Wlasach otaczających wieś pasjonaci historii I wojny odnajdą wiele godnych uwagi cmentarzy. Na terenie wsi to Cmentarz wojenny nr 55, 1915 r. oraz Cmentarz wojenny nr 61 , 1915 r.