Witajcie kochani 
Zapraszam Was na zabawę z głoskami syczącymi [s, z]
W czwartek zapraszam Was na zabawę z pozostałymi głoskami syczącymi, czyli [c,dz]
Jak wymawiamy takie głoski? Szybko przypomnę
- Język leży płaski na dole jamy ustnej, jego czubek dotyka dolnych jedynek, a boki przylegają delikatnie do zębów górnych.
- Zęby są zbliżone
- Wargi są szerokie jak przy przesadnym mówieniu iiiiiiiiiiiiiiiiiiiii
- Powietrze wydostaje się wąskim strumieniem biegnąc przez środek języka, aż do szczeliny, którą tworzą zęby i czubek języka.
Przygotowujemy buzię
Podczas artykulacji głosek syczących, język spoczywa na dole jamy ustnej, jego czubek lekko przylega do dolnych ząbków, a boki są lekko uniesione. Wargi są rozciągnięte, jak podczas mówienia samogłoski „iiiiiiii”. Pamiętajcie także, że ząbki są delikatnie złączone. I taki układ musimy na początek uzyskać „na sucho” (czyli po prostu pokazujemy dziecku, jak ta buzia musi być ułożona, żeby udało nam się wypowiedzieć to, nad czym pracujemy). Jak ćwiczyć?
- „Ryjki i uśmiechy” – świetne ćwiczenie, podczas którego naprzemiennie wypowiadamy samogłoski [u](mocno ściągamy wargi) oraz [i](szeroko rozciągamy usta). I tak coraz szybciej: u-i-u-i-u-i-u-i…
- Dmuchamy – na świeczkę, piłeczkę, serpentynę, w bańki mydlane, na stateczki na wodzie – podczas dmuchania język układa się właśnie w taką „rynienkę”, jaka jest nam potrzebna do artykulacji.
- Pokazujemy w szerokim uśmiechu wszystkie złączone razem ząbki i zakrywamy je naprzemiennie ustami.
Zaczynamy od głoski [S]
- Przypominamy dziecku jak musi być ułożona buzia, aby powstała głoska. Próbujemy cicho, a potem coraz głośniej syczeć jak wąż. Podczas próby przykładamy palec wskazujący poziomo wzdłuż linii warg (to pomoże dziecku przypomnieć sobie jak ułożony ma być w buzi język).
- Jeśli dziecko zapomina lub ma trudności z utrzymaniem języka za dolnymi zębami, możemy użyć kawałka nitki i koralika, który zawiązany jest na jej końcu. Wkładamy dziecku nitkę z koralikiem za dolne jedynki i prosimy aby złączyło ząbki. Jego zadaniem będzie teraz trzymać język dokładnie tam, gdzie znajduje się w buzi koralik.
- Możecie także spróbować bardzo długo wypowiadać głoskę [t]. Podczas jej przedłużonej artykulacji, usłyszycie głoskę [s].
Przechodzimy do głoski [z]– teraz już z górki!
- Głoska [z], różni się od poprzedniej tylko tym, że jest dźwięczna. Próbujemy ją więc wymówić tak jak [s], ale pokazujemy dziecku dźwięczność. Najprościej położyć dłoń dziecka na swojej krtani – poczuje ono wtedy wibrację, a następnie spróbuje powtórzyć.
głoska [s]
- „Długi wąż”
(rysujemy węża na kartce)
Poprowadź palec wzdłuż węża, mówiąc: ssssss....Pamiętaj: „grzeczny” język chowa się za zębami!!!
- „Wąż samotnik”
Sssunie sssobie wąż sssssamotnik, Za nim jego ssstryj grzechotnik. I ssstu sssynów ssstryja z sssssykiem: „przessssstań już być sssssamotnikiem!”
(tutaj powtarzamy za rodzicem)
- "Wesoła rodzinka"
- „Komar w trawie”
- „Wesoła rodzinka”
- "Pyzy" - wierszyk, powtarzamy za rodzicem. A może by tak do niego wykonać jakiś rysunek?